Όταν ένας αγαπημένος μας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή κλαίμε, γελάμε, δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε... Αν κανείς το καλοσκεφτεί αντιδρούμε τελείως εγωιστικά χωρίς να λυπόμαστε τον άλλο που πέθανε αλλά το πως είμαστε εμείς που τον χάσαμε για πάντα και δεν πρόκειται να τον ξαναδούμε, να τον ξανακούσουμε... Τα γράφω αυτά γιατί πρόσφατα και εγώ έχασα κάποιον που αγαπούσα και έπειτα από λίγο καιρό αφότου πέρασα αρκετά δύσκολες ώρες έκατσα και τα σκέφτηκα όλα ήρεμα είδα πως όλοι οι άνθρωποι που ξέρω όταν έχασαν κάποιον που αγαπούσαν πολύ έκλαψαν όχι για αυτόν αλλά για τον εαυτό τους που δεν θα τον ξανάβλεπαν. Τελικά το έχει ο ανθρώπινος χαρακτήρας να φέρεται εγωιστικά σε τέτοιες καταστάσεις...
