Το μόνο που βλέπεις είναι τα φωτα που αλλάζουν, οι στάλες του ιδρωτα στα κορμια αυτων που καθονται διπλα σου μπροστα σου πίσω σου.. Το νερο το κρασι και τα ποτα που πεταει ο καθενας για λίγα δευτερα δροσιας.. Αλλά δε σε νοιάζει.. Ο καπνος απο τα τσιγαρα στροβιλιζεται πανω απτο κεφαλι σου.. και συ απλα βλεπεις. Χερια σηκωμενα σε γροθιες μονο και μονο για να φωναξουν στιχους που ξερεις και σε εκφραζουν επειδη εσυ ντρεπεσαι να κανεις κατι τετοιο. Κοπελες πανω σε ωμους αντρες γυναικες και παιδια φωναζουν γελανε τραγουδανε χορευουν.. Και συ νιωθεις σα να ανηκεις καπου σα να κανετε για πρωτη φορα κατι όλοι μαζι.. Τα οργανα και η φωνη αυτου που τραγουδαει μπερδευονται με τη φωνη του κοσμου που νιωθει ακριβως οποως και συ.... Αλλά πως νιωθεις? Ειναι μια χαρα και ταυτοχρονα μια θλιψη που κμαινεται γυρω σου γιατι ξερεις πως αυτο ειναιενας αντιπερισπασμος και σε λιγο θα ξαναγυρισεις στην ιδια βαρετη καθημερινοτητα. Ξερεις ομως πως ηταν καποιες ωρες της ζωης σου που λες " Ναι ρε γαμωτο θα το τολμησω και οτι ειναι να γινει ας γινει!"......
